سیمون مورو
"افراد بسیاری در تلاش
جهت فتح 8000 متریها دیده می شوند، بسیاری از آنها نیز در تصورات خود فتح
14 قله 8000 متری را ترسیم نموده اند. حتی در میان فاتحان 14 قله 8000 متری
حدود 95 درصدشان قله ها را از مسیرهای عادی صعود کرده اند. اما من تلاش می
کنم همچون یک کوهنورد واقعی در مسیری دیگر حس حقیقی ماجراجویی را کسب
نمایم. بنابر این صعودهای زمستانی، مسیرهای جدید، تراورس قلل (صعود از یک
مسیر و فرود از مسیری دیگر)، صعودهای سریع و ..... را در اولویت می دانم.
من سعی دارم همچون یک کوهنورد حقیقی باشم و از کپی برداری صعود از دیگران
اجتناب می کنم". سیمون مورو
سیمون مورو
"افراد بسیاری در تلاش
جهت فتح 8000 متریها دیده می شوند، بسیاری از آنها نیز در تصورات خود فتح
14 قله 8000 متری را ترسیم نموده اند. حتی در میان فاتحان 14 قله 8000 متری
حدود 95 درصدشان قله ها را از مسیرهای عادی صعود کرده اند. اما من تلاش می
کنم همچون یک کوهنورد واقعی در مسیری دیگر حس حقیقی ماجراجویی را کسب
نمایم. بنابر این صعودهای زمستانی، مسیرهای جدید، تراورس قلل (صعود از یک
مسیر و فرود از مسیری دیگر)، صعودهای سریع و ..... را در اولویت می دانم.
من سعی دارم همچون یک کوهنورد حقیقی باشم و از کپی برداری صعود از دیگران
اجتناب می کنم". سیمون مورو
سیمون مورو کوهنورد پرتوان ایتالیایی در
27 اکتبر 1967 در شهر برگامو و در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد.
او کوهنوردی را در دامنه های اطراف زادگاهش و از 13 سالگی آغاز نمود و در
دوران تحصیلات دانشگاه آنرا جدی تر پیگیری کرد. فعالیت در Grigne و
دولومیتها
بمرور او را وارد عرصه حرفه ای کوهنوردی کرد. نخستین مربیان سیمون بجز
پدرش Alberto Cosonni و Bruno Tassi بودند که در پیشرفتهایش نقش ارزشمندی
را ایفا نمودند. در سال 1992 سیمون نخستین برنامه هیمالیائی خود را در نپال
و بر روی اورست انجام داد و یکسال بعد آکانکاگوآ بلندترین قله آمریکای
جنوبی را صعود نمود، صعودی که در فصل زمستان صورت گرفت و نخستین صعود
زمستانی این کوه در نیمکره جنوبی به شمار می آمد.
سایر تلاشها و صعودهای سیمون مورو عبارتند از:
سال 94 شیشاپانگما و لوتسه
سال 95 کانچن چونگا
سال 96 فیتزروی، دائولاگیری و شیشاپانگما
بهار 98 اورست و در تابستان قلل لنین، کورژنفسکایا، کمونیست و خان تنگری به همراه
دنیس اوربکوی قزاق
در بهار 2000 اورست و در زمستان 2001 ماربل وال (باز هم به همراه دنیس اوربکو)
وی در تلاش سال 2001 خود بر روی لوتسه و از ارتفاع 8000 متری اقدام به امداد رسانی برای
Tom Moores
نمود و از صعود قله منصرف گردید. از اینروز مفتخر به دریافت جایزه ویژه ای
از یونسکو گردید. همچنین نخست وزیر ایتالیا و آلپاین کلاب آمریکا نیز برای
این فداکاری او را مورد تشویق قرار دادند.
تلاش برای تراورس اورست به لوتسه در سال 2001
سال 2003 برودپیک، البروز و کلیمانجارو
سال 2004 مسیر جدید در بارونتسه، شیشاپانگما و آناپورنا
زمستان 2005 صعود زمستانی شیشاپانگما به همراه پیوتر موروسکی
در سال 2006 تراورس جنوبی به شمالی اورست (وی مسیر بازگشت از قله به کمپ اصلی را در 4 ساعت طی نمود)
در زمستان 2006 و 2007 تلاش زمستانی بر روی برودپیک
در سال 1996 مورو دیواره فیتزروی در پاتاگونیا را در مدت 25 ساعت صعود نمود و به کمپ اصلی خود بازگشت.
وی در سال 2006 همچنین جبهه جنوبی شیشاپانگما را در مدت 27 ساعت صعود نمود و از ارتفاع 7100 متری با اسکی به کمپ اصلی بازگشت.
در سال 2008 او به همراه هروه بارماسه قله بکابراکاچوک به ارتفاع 6950 متر در قراقروم پاکستان را برای نخستین بار و در مدت 43 ساعت صعود کرد.
مورو در زمستان 2009 دومین 8000 متری خود در زمستان را نیز با فتح ماکالو به همراه دنیس اوربکو انجام داد.
در نهایت او در زمستان 2011 به همراه دنیس اوربکو و کوری ریچاردز از آمریکا توانستند قله گاشربروم II را به عنوان نخستین 8000 متری پاکستان در زمستان فتح کنند.
بدین شکل با فتح زمستانی 3 قله 8000 متری نام او بالاتر از کوهنوردان بزرگ لهستانی نظیر کاکوسکا و ویلیچکی قرار دارد.
منبع