غواصی درغار(بخش پایانی)

مکانهای غواصی درغار

 با شروع دهه سال 1980 اولین غواصان غارنورد از ایالات متحده به بوکاتان پنین سولا  برای کاوش سنوتهائی نظیر کارواش ، ناهارون ومایابلو وارد شدند وهمینطور به مکزیک جائی که رودخانه هائی نظیر ریومانته وچاههائی نظیر زکاتون به ثبت رسیدند. دریوکاتان ،دهه سال مذکورختم شدبه کشف سیستمهای غاری Dos ojos و Nahoch chich و منجر به برگزاری رقابتها وکاوشهای طولانی ومداوم شد و تیمهای کاوشگر طولانی ترین غوص رادرسیستمهای غاری برای نخستین بار درجهان انجام دادند وبرای نخستین بار درجهان این دسته ازرقابتهابرگزارشد. باشروع دهه سال 1990 غارهای آبی نظیر آئرولیتو درجزیره کوزومل کشف شد که یکی ازپنج غارآبی بزرگ جهان است . درنیمه های دهه مذکور با یورش به مرکز یوکاتان پنین سولا وکاوشی که درغارهای عمیق صورت گرفت چاهها ، سیفونهاو سنوتهای عمیق متعددی نظیر ساباکها واتزیل کشف شدوغارهای عمیقی چون چاد زینیکچه ، دری بیل چالتون ، کارکیریچ کشف شدندکه موردکاوش ونقشه برداری قرارگرفتند. تاآن تاریخ این غارهای عمیق درمرکز یوکاتان به دلیل سنوتهای محض و بی شماری که درایالات یوکاتان وجود داشت مورد کاوش قرار نگرفته بودند زیرا عمق آنها چنان به سنوتها آغشته بودکه فقط با بکار بردن تکنیکهای ویژه و غواصی فنی وسیستم تنفسی مدرن امکان کاوش درآنهامیسرگردید. درانتهای هزاره اخیر جریان احیاء تنفسی مداربسته (CCR) در زمره تکنیکهای کاربردی برای کاوش دراینگونه غارهای عمیق مملواز آب قرارگرفت.

دراواخر دهه سال 1990 ، چاهی در سیستم غاری Dos ojos در 8/5 کیلومتری ساحل کاریبین در کوین تانارو کشف شد. عمق این چاه درسال 2008 ، 119 متر تخمین زده شد. در آنزمان غواصی فنی وتجهیزات تنفسی وتکنیکهای موجود امکان اینکار رافراهم آورد. باعبور ازهزاره ، طولانی ترین سیستم غاری آبی که آنرا اوکس بل ها (Ox Bel Ha ) می نامند توسط کاوشگران غواص غارنورد کشف شد. دسترسی به تکنولوژی GPS ، تجهیزات تنفسی وتصاویر ماهواره ای برای شناسائی در خلال کاوش رواج پیدا کرد. تکنولوژی جدید نظیر احیاء تنفسی ودستگاههای رانش (DPVS) دردسترس قرار گرفت ودرکاوشهای عمیق وطولانی بکار برده شد. درژانویه سال 2008 چیزی حدود 170 کیلومتراز سیستم راهروهای زیرآبی اکس بل ها مورد پیمایش قرارگرفت.کاوشهای فعال درهزاره جدید ادامه دارد. اکثر کاوشهای غارهای آبی درحال حاضر بر پایه " مینی پروژه" که بین 1 تا 7 روز طول می کشد ، برگزارمی شوندو درعرض یکسال بارها اجرا می شوند، شاید دلیل آن تردد روزانه از خانه به سوی بیس کمپهای غارهای طبیعی است که دسترسی به آنها فقط بایکساعت پیمایش از جاده های قابل دسترس امکان پذیراست . از سال 2006 تا 2007 تعدادی ازکاوشها ونقشه برداریهای سیستمهای غاری بابکارگیری تکنیگهای غارهای کوهستانی صورت گرفت وامکان دسترسی به آنها میسرشد وخیلی اوقات نیز عدم بکارگیری این نوع تکنیکها برای عبور از درون پاساژهای تنگ موجب دسترسی به دومین سیستم غاری بزرگ بر روی کره زمین بنام Sac Actun شد که طول آنرا 155 کیلومتر تخمین زده اند، نقشه های زیادی توسط سازمان نقشه برداری کوین تانارو دراین رابطه انتشار یافته است.

 بریتانیا

مقررات این کشور بدین صورت است که تمام کسانیکه تمایل به گذراندن دوره غواصی در غار را دارند باید قبل ازشرکت دراین دوره غارنورد کارآمدی باشند. این قانون به این دلیل است که اکثر غارهای آبی بریتانیا درانتهای غارهای خشک قراردارد. افرادی هم هستند که غارنوردی رابطور مستقیم ازغارنوردی تفریحی شروع می کنند امااین تعداد در اقلیت هستند ودرصدکمی از گروه غواصان غارنورد از این افراد تشکیل شده است.

غواصی درغار دراسترالیا(CDAA)

استرالیا غارها وچاههای آبی دیدنی زیادی دارد ولی برعکس بریتانیا اکثر غواصان غار نورد استرالیائی سابقه گذراندن دوره عمومی غواصی در اقیانوس رادارند. آب شیرین چاهها و غارها درمنطقه کوهستانی گامبیر درجنوب شرقی استرالیا قابل دسترس است. اولین پیمایش در غارها و چاهها در اوایل دهه سال 1950 انجام گرفت و تا نیمه های دهه سال 1980 غواصان عموما" از تک سیلندر اکسیژن ومشعل جوشکاری و قرقره های خانگی استفاده می کردند که محدودیتهائی درکاوشهای آنها بوجود می آورد. تراژدیهائی بین سالهای 1969 تا 1973 رخ داد که درآن یازده غواص غرق شدند ومنجر به اظهارنظرهای عموم مردم شد و درنتیجه انجمن غواصان غارنورد استرالیا (CDAA) شکل گرفت در سپتامبر سال 1973  پیامد برنامه های انجمن یادشده موجب درجه بندی مختلف غواصان از لحاظ فنی شد وامروزه این تقسیم بندی شامل غارهای عمیق  وغارهای پیشرفته است. درخلال دهه سال 1980 Nullarbor plain بعنوان منطقه اصلی غواصی درغار برگزیده شد. درتنها غار موجود درآن بیش از شش کیلومتر کاوش انجام گرفت وبرای انجام این کاوش  ازچرخهای بزرگ که به تعداد زیادی سیلندرهای غواصی متصل بود ودیگر تجهیزاتی که توسط غواصان بازحمت زیاد  به درون غار رانده می شد استفاده شد.امروزه از چرخهای تولید نیرو که متصل به طناب است استفاده می شود اما غوص زدن هنوز یک کار فنی بسیار دشوار است. تعدادی از غارهای شاخص نیز درخلال ده سال کشف شد ازجمله غار تنک که درمسافتی بیش از ده کیلومتر نزدیک قله گامبیر قراردارد. انجمن غواصان غارنورد استرالیا یکی از ارگانهای مسئول برای صدور مدارک غواصی در غار دراسترالیا است . گاز مخلوط و تکنولوژی احیاء اکسیژن دربسیاری ازمکانها بکارگرفته می شود. تمامی عملیات غواصی در غار درکوهستان گامبیر همانند نیو ساوت ولز و نولاربور نیاز به عضویت غواصان درانجمن یاد شده دارد چه درقالب یک بازدیده کننده معمولی ویا یک فرد آموزش دیده.

برزیل

در چاپادا  برزیل دراستان باهیا، بونیتو در استان ماتو گروسو و ماریانا وهمچنین استان میناس گرایس غواصی درغاروجود دارد. غواصی در پارکهای عمومی نظیر بونیتو باید تحت نظارت آزانسهای مورد تائید IBAMA (انجمن غارنوردی برزیل) که یک ارگان فدرال است انجام پذیرد. برای غواصی درغارهای ماریانا غواصها باید دارای مجوز باشند.

 ساردینیا ایتالیا

درشمال غربی ساردینیا نزدیک به خلیج پورتو کنته ، قلمرو آلگرو مهمترین مکان غارنوردی در دریای مدیترانه قرار دارد. درصخره های آهکی کاپو کاسیا وپونتا گیلگلیو بیش از سیصد غار در بالا وزیر آب وچیزی حدود 30 غار دریائی وجود دارد. غار نرئو ازمهمترین این غارها است که بزرگترین غار دریای مدیترانه محسوب می شود. درسمت شرقی ساردینیا سیستمهای غاری زیادی در زیر آب وجود دارند که ازکوههای جنارجنتو شروع می شوند ، رودخانه هائی  ازمسیرهای دور ومختلف به درون دریا می ریزندو دراین مکان یکی از عمیق ترین غار های آبی با آب شیرین به عمق 110 متر وجود دارد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cave_diving

http://parstooo.blogfa.com/